سفارش تبلیغ
صبا ویژن
هر آنچه درباره ی گرافیک
درباره



هر آنچه درباره ی گرافیک

وضعیت من در یاهـو
Farshad Baradaran
امیدوارم این وبلاگ مثمر ثمر واقع بشه...

دلایل متعددی برای به کارگیری یک دوربین عکاسی دیجیتالی وجود دارد . اولین و مهم ترین آنها ، مشاهده سریع کیفیت عکس های گرفته شده ، آگاهی از چگونگی کار و بررسی ضرورت تنظیم دستگاه ، تغییر شیوه و یا عکسبرداری مجدد است .
اگر از کودکان عکس می گیرید ، نشان دادن عکس ها به آنها در LCD دوربین ، حکم یک برگ برنده را دارد که می تواند آنها را به عنوان مدل ، مشتاقانه در مقابل دوربین شما گرد آورد . اگر به پست الکترونیکی دسترسی داشته باشید ، قادر خواهید بود تصاویر خود را در حالی که هنوز در سفر هستید ، برای فامیل و دوستان خود ارسال کنید . بسیاری از دوربین های دیجیتالی امکان فیلمبرداری کوتاه مدت و ضبط جملات بر روی عکس را که بهترین روش برای به خاطر سپردن لحظات و رویدادهای با اهمیت است ، فراهم می سازند .

 
دوربین دیجیتال


عبور فیلم های عکاسی از زیر دستگاه های اشعه X در ترمینالهای مسافری معمولا برای عکاسان نگران کننده است ، زیرا ممکن است باعث آسیب دیدن فیلم شود . اما دوربین های دیجیتالی این نگرانی را برطرف می کنند .
با این حال یکی از نکات منفی این دوربین ها که کمتر به آن اشاره می شود ، جاگیر بودن وسایل جانبی آنها از قبیل کارت های حافظه ، خواننده کارت ها ، کابل ها و باتری هاست .
البته با انتخاب دقیق وسایل و برنامه ریزی صحیح درباره وسایل مورد نیاز عکاسی در سفر ، می توان آنها را تا حد لزوم کاهش داد . هنگام سوار شدن به هواپیما ، قطار ، اتوبوش و یا هر وسیله دیگر ، حتما دوربین و وسایل جانبی آن را همراه خود ببرید ؛ به این ترتیب هم از آسیب دیدن یا گم شدن آنها در قسمت بار جلوگیری کرده اید و هم اگر صحنه یا اتفاق جالبی رخ دهد ، آماده ثبت آن خواهید بود .
یک روش مناسب برای برنامه ریزی ، مشخص کردن نوع عکس ها ، ذخیره سازی و بررسی وسایل مورد نیاز است . برای عکاسی ، علاوه بر دوربین ، باتری و شارژ، داشتن چند کارت حافظه ، نگرانی از بابت کمبود فضا برای ذخیره عکس ها را از بین می برد .
اگر یک وسیله ذخیره سازی قابل حمل و یا یک کامپیوتر کیفی به همراه دارید ، می توانید عکس های گرفته شده در طول روز را روی آن ذخیره کنید و یا حتی پس از هر بار عکس انداختن این کار را انجام دهید .
در غیر این صورت ، باید از کارت های حافظه خود به نحو احسن استفاده کنید و تمامی تصاویر عکاسی شده در طول سفر را در آنها ذخیره کنید ، چون ممکن است یافتن کارت های اضافه در نقاط دور افتاده مشکل و قیمت آنها گران باشد .
بررسی سریع تصاویر در LCD دوربین می تواند در تشخیص عکس های زائد و جدا کردن آنها کمک کند . البته LCD نمی تواند به تنهایی عاملی تعیین کننده برای نگهداشتن یک تصویر در کارت حافظه دستگاه باشد .
مزیت دیگر به همراه داشتن یک وسیله ذخیره سازی قابل حمل و یا کامپیوتر کیفی در سفر ، امکان اتصال آن به دستگاه تلویزیون و نمایش عکس ها است . چه برای دیدن اقوام سفر کرده باشید و چه یک پروژه عکاسی داشته باشید ، یکی از مراسم رایج در آخرین شب اقامت ، نمایش عکس های گرفته شده در طول سفر است .
هر عکاس در طول سفر باید به خاطر داشته باشد که همراهان و میزبانان از دیدن تصاویری که خود در آن حضور دارند ، خوشحال خواهند شد . حتی اگر دلیل واقعی سفر شما ، عکاسی از طبیعت و شهر و خیابان بوده باشد ، حتما تعدادی عکس از همراهان خود بگیرید . این کار سفر را برای همه پر نشاط خواهد ساخت .
اگر تصمیم گرفتید کامپیوتر کیفی خود را به همراه ببرید ، دقت کنید هارد دیسک فضای کافی برای ذخیره تمام عکس ها را داشته باشد . در ضمن از متناسب بودن آداپتور آن با کارت خوان حافظه اطمینان حاصل کنید . اگر قصد دارید یک کامپیوتر کیفی جدید خریداری کنید ، بهتر است نوعی را انتخاب کنید که دارای یک شیار کارت توکار متناسب با مدل دوربین عکاسی شما باشد.
کامپیوتر کیفی ، نه تنها وسیله ای ایده آل برای ذخیره و بررسی عکس ها است ، بلکه برای نمایش آنها به دوستان و فامیل نیز مفید است . در صورت نیاز به کامپیوتر کیفی جدید ، مدل های کوچکتر و سبک تر را که دارای باتری اضافی هستند ، انتخاب کنید ؛ به خصوص اگر قصد انجام سفرهای هوایی را دارید . کامژپیوترهای کیفی چند رسانه ای با صفحه نمایش ?? اینچی ، حجیم و جاگیر هستند و معمولا باتری آنها تنها یک تا دو ساعت کار می کند .
این در حالی است که کامپیوترهای کیفی با صفحات نمایش ?? یا ?? اینچی ، قابلیت های چند رسانه ای بالاتری داشت و عمر باتری شان نیز طولانی تر است .
صفحات نمایش مستطیلی شکل در کامپیوترهای کیفی ، برای استفاده در هواپیماها مناسب تر از صفحات نمایش مربع شکل هستند ، چرا که جای کمتری می گیرند . دسترسی به یک آداپتور برق در هواپیما بسیار مفید است اما تعداد کمی از هواپیماها دارای چنین پورتی هستند . بهره گیری از کامپیوترهای کیفی حاوی درایو ضبط کننده CD یا DVD و همچنین وجود چند دیسک خام در طول سفر ، امکان تهیه نسخه های پشتیبان از عکس های گرفته شده را فراهم می سازد. این نسخه ها ، در صورت خرابی و یا سرقت کامپیوتر ، حکم کیمیا را پیدا خواهند کرد .

 
دوربین دیجیتال


به همراه بردن یک کامپیوتر کیفی در سفر ، حمل وسایل جانبی آن از جمله باتری اضافه و شارژر و نیز تحمل وزن آنها را الزامی می کند . اگر از زمره افرادی هستید که می توانند دشواری کار ویرایش اولیه عکس های خود را در سفر تحمل کنند ، بهتر است دوربین عکاسی دیجیتالی P-???? شرکت Epson را خریداری کنید .
این دوربین با صفحه نمایش VGA ، هارد دیسک ?? گیگابایتی و توانایی ذخیره سازی و نمایش تصاویر ، در بین انواع مشابه خود بدون رقیب است . P-???? دارای فضای دیسک کافی برای تمامی عکاسان ، به استثنای افراد بسیار پرکار است و اجازه می دهد عکس ها را روی صفحه LCD با روشنی و وضوح خارق العاده ، مشاهده و بررسی کنید .
یک کارت خوان چند قالبی در این دوربین تعبیه شده که نه تنها تصاویر را مستقیما به کامپیوتر انتقال می دهد ، بلکه می تواند مانند یک هارد دیسک عمل کرده و اطلاعات را در خود ذخیره کند . هنگامی که به ملاقات دوستان و فامیل می روید ، می توانید تصاویر دلخواه خود را در دوربین بارگذاری کرده و آنها را چه توسط دوربین و چه از طریق تلویزیون یا کامپیوتر ، نمایش دهید .
مدل P-???? حتی از قابلیت نمایش عکس های تهیه شده توسط دوربین های دیگر نیز برخوردار است. این دوربین اگر چه یک iPod نیست ، اما می توانید توسط آن به موسیقی گوش کرده و یا تصاویر ویدئویی را مشاهده کنید .
تنها نقطه ضعف مدل P-???? ، محدودیت انتقال اسلاید از کامپیوتر به این دوربین است . اگر به نمایش تصاویر برای دوستان و فامیل بسیار اهمیت می دهید ، به فکر تهیه وسیله ای مبتنی بر Windows Portable Media Center مانند YH-??? محصول شرکت Samsung باشید .
این وسیله کوچک داررای هارددیسک ?? گیگابایتی است و می تواند به سادگی عکس ها یا تصاویر ویدئویی موجود در کامپیوتر را به نمایش بگذارد . لذت استفاده از آن با نمایش برنامه های تلویزیونی ضبط شده نیز دو چندان خواهد شد .
متاسفانه این وسایل دارای کارت خوان نبوده و نمی توانند جایگزین دستگاه های ذخیره سازی قابل حمل شوند .
پس از آگاهی از وسایل مورد نیاز خود ، گام بعدی ، اطمینان از وجود منبع تغذیه کافی برای آنها است . اگر قصد سفر به خارج از کشور را دارید ، بهتر است وسایل شما دارای شارژرهایی با ولتاژ دوگانه باشد . در غیر این صورت ، ممکن است قادر به ادامه عکاسی نباشید و یا مجبور شوید شارژر دیگری برای خود تهیه کنید .
اگر دارای وسایل متنوع با مارک های مختلف هستید ، سعی کنید باتری ها یا شارژرهایتان استاندارد باشد . باتری های قابل شارژAA از نظر اندازه از سایر باتری ها رایج تر است . در صورت وجود وسایلی که با این باتری ها کار می کنند ، می توانید از یک شارژر مشترک برای آنها استفاده کنید . البته برخی از وسایل نیز ممکن است به باتری های لیتیومی ( معمولی یا قابل شارژ) نیاز داشته باشند .
حتما باتری های لیتیومی اضافه و یا شارژر را همراه خود ببرید، چرا که این باتری ها را در مناطق دور افتاده کمتر می توان یافت .
شارژرهای رایج مانند محصولات شرکت Targus که دارای آداپتورهای مناسب برای انواع کامپیوترهای کیفی و PDAها و تلفن های همراه هستند ، معمولا از دوربین های عکاسی دارای باتری های لیتیومی پشنیبانی نمی کنند.
اغلب دوربین های عکاسی دیجیتالی SLR دارای ترمینال های تغذیه اضافه هستند که امکان استفاده از باتری های AA را به جای ( و یا به همراه ) باتری های اصلی فراهم می آورند . این وسایل بار شما را سنگین تر خواهند کرد ، اما هنگام نیاز ، داشتن آنها خستگی حاصل از این بار اضافه را از تن به در می کند.
یکی از دردسرهای استفاده از دوربین عکاسی دیجیتالی در سفر ، حمل انبوهی از شارژرها و کابل ها است .
در این قبیل موارد ، اشتباه در اتصال شارژرها به وسایل مربوطه ، به آسانی روی می دهد و به همین دلیل نوشتن نام هر وسیله روی شارژر مربوطه روش مناسبی برای اجتناب از این اشتباه است .
بستن سیم به دور شارژرها و قرار دادن آنها در یک کیسه پلاستیکی ، روش خوبی برای حمل آنهاست . بدنه شارژرها برخلاف دوربین های عکاسی ، محکم بوده و اگر در بسته بندی ‌آنها کمی دقت شود ، می توان آنها را به قسمت بار سپرد .
پس از آماده کردن تجهیزات و سر و سامان دادن به امور ، برای اطمینان از وجود تمامی وسایل مورد نیاز و آگاهی از محل آنها ، دست به یک سفر کوتاه آزمایشی بزنید . اگر دوربین عکاسی خود را به تازگی خریداری کرده اید ، حتما آن را به طور کامل امتحان کنید . این کار شامل انتقال محتوای حافظه ، نمایش و چاپ تصاویر برای اطمینان از صحت آنهاست .
جهانگردانی هستند که در سفرهای دور دست که شاید یک بار بیشتر در طول زندگی پیش نیاید ، دوربینی را به همراه می برند که تا به حال از آن استفاده نکرده و یا حتی آن را به دست نگرفته اند . به هر حال می توان گفت که قبل از سفر ، بهترین زمان برای تمرین و استفاده از ویژگی های دوربین عکاسی است .
حتی به رغم تمرین ، عده کمی می توانند تمامی قابلیت ها و عملکردهای بخش متفاوت دوربین های عکاسی و یا وسایل دیجیتالی دیگر را به خاطر بسپارند . هیچ چیز ناراحت کننده تر از این نیست که در هنگام بیشترین نیاز، نتوانید از ویژگی کوچک اما با اهمیتی مانند تایمر خودکار ، استفاده کنید . به همراه بردن کتابچه های راهنما نیز عملا زحمتی مضاعف است .
امروزه اغلب شرکت ها ، کتابچه های راهنمای وسایل را به صورت فایل های PDF در اینترنت قرار می دهند . اگر کامپیوتر کیفی تان را با خود نمی برید ، حداقل می توانید CD فایل ها را لابه لای وسایلتان جای دهید تا در صورت لزوم ، آنها را در کامپیوتری در مقصد ، مرور کنید .
به همراه داشتن آدرس وب سایت تولیدکنندگان نیز برای دسترسی سریع به آنها از طریق کافی نت ها ، خالی از فایده نیست . با این همه اگر امکان دسترسی به گزینه های بالا وجود ندارد ، بردن کتابچه راهنما ، بهتر از ناتوانی در استفاده از تمامی ویژگی های دوربین عکاسی است .
در نهایت ، به خاطر داشته باشید که حتی اگر صرفا به قصد عکاسی سفر کرده اید ، عکاسی را برای لذت آن انجام دهید و اگر عکسی را از دست دادید و یا وسیله ای خراب شد ، ناراحت و غمگین نشوید . باید دانست که با وجود تمامی برنامه ریزی های دقیق ، مشکلات اجتناب ناپذیر هستند .
اما با گذشت زمان متوجه خواهید شد که استفاده از دوربین دیجیتالی در سفر ، چه لحظات و خاطرات شیرینی برای شما ، خانواده و دوستانتان به ارمغان خواهد آورد


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط Farshad Baradaran 88/11/5:: 2:46 عصر     |     () نظر

 

عکاسی ماکرو

 

عکاسی ماکرو به نوعی عکاسی گفته می شد که در آن تصویر اشیا بزرگتر از اندازه واقعی شان، با نسبتی بزرگتر از ?:? گرفته می‌شود.

عکاسی ماکرو


در عکاسی ماکروی واقعی باید فاصله بین لنز تا صفحه تصویر از فاصله لنز تا سوژه بیشتر باشد. در دوربین های فیلمی عکاسی ماکرو نیاز به مبدل های ماکرو یا حلقه های لنز ماکرو دارد. لنز های ویژه ماکرو معمولا گرانتر از سایر لنزها هستند و مخصوصا برای نزدیک شدن زیاد به سوژه و جلوگیری از تغییر شکل تصویر طراحی شده اند. بعضی از لنزهای تله فتو نیز دارای قابلیت ماکرو می باشند که با ترکیب اپتیکی ویژه ای که دارند می توانند در شرایط بسیار نزدیک به سوژه نیز روی آن فوکوس نمایند.
یکی از مزایای دوربین های دیجیتال این است که بیشتر آنها قادر به عکاسی ماکرو با کیفیت خوب می باشند. در بعضی از انواع این دوربین ها تا حد بسیار زیادی می توانند به سوژه نزدیک شوند، ولی در بعضی دوربین های دیگر از زوم برای پر کردن کادر و بزرگ کردن سوژه استفاه می شود. بطور کلی در عکاسی ماکرو، سرعت شاتر بسیار پایین است و استفاده از یک پایه محکم برای عکاسی ایده بسیار خوبی است. بعلاوه عکس گرفتن با استفاه از تایمر دوربین از لرزیدن دوربین و خراب شدن عکس جلوگیری می شود.
نماهای بسیار نزدیک معمولا بسیار جالب و نیز مفید می باشد. در عکاسی ماکرو جزئیاتی از شیئ دیده می شود که با چشم معمولی نمی توان دید.
یک تمبر ژاپنی با دید کاربردی تر عکاسی ماکرو برای ثبت تصویر اشیاء ارزشمندی نظیر سکه‌ها، جواهرات یا تمبرها بکار می‌رود. دیگر استفاده عکاسی ماکرو در صنعت است که برای بازرسی و کنترل کیفیت از آن استفاده می‌شود، همچنین صنعت بیمه برای ثبت تصویر اجزاء ارزشمند دستگاهها از این تکنیک استفاه می کنند. بطور کلی نمای درشت و نزدیک اشیاء می‌تواند کاربردهای بسیار متنوعی داشته باشد. همانطور که قبلا ذکر شد تصویر نمای نزدیک یک شیء معادل نگاه کردن به آن شیء با ذره بین است. جزئیاتی که بطور معمول قابل دیدن نیستند ناگهان بیرون می زنند و زیبایی‌ها یا زشتیهای نهفته جسم به چشم می‌آیند. برای مثال گلها برای این عکاسی سوژه بسیار جالبی می‌باشند. دو چالش مهم در عکاسی ماکرو عبارتند از: باریکی عمق میدان بخاطر نزدیکی زیاد لنز به سوژه و دیگر سختی نورپردازی جسم بگونه‌ای که روی آن سایه نیفتد. در ادامه بحث به این دو موضوع می‌پردازیم.

عمق میدان <\/h2>

عکاسی ماکرومیدان به محدوده درست فوکوس شده تصویر گفته می شود. عمق میدان بیشتر تحت تاثیر دیافراگم لنز می‌باشد. دیافراگم کوچک (عدد f بزرگتر) عمق میدان بزرگتری از دیافراگم بزرگ (عدد f کوچکتر) دارد. با دوربین‌های جمع و جور که امکان تعویض لنز وجود ندارد ترکیب دوربین و لنز در تعیین میزان حداقل نزدیکی به سوژه مهم می‌باشد. بعلاوه بیشر دوربین های کوچک امکان انتخاب دیافراگم را به استفاده کننده نمی‌دهند. بنابر این اگر سوژه بخوبی روشن نشده باشد احتمالا دوربین دیافراگمی باز را انتخاب نموده و عمق میدان را کاهش خواهد داد. در بسیاری از حالات ناحیه شارپ تصویر از چند میلیمتر تا تقریبا ?? سانتیمتر خواهد بود.
خط قرمز ناحیه کانونی تصویر و نوار سبز محدوده فوکوس (عمق میدان) را نشان می دهد.
مساله کوچکی عمق میدان ایجاب می کند که سوژه و دوربین حتما موازی هم باشند.  با اطمینان از موازی بودن سوژه و دوربین تا حد ممکن می توان مطمئن شد که عمق میدان در تصویر یکنواخت باقی می‌ماند.
با لنزهایی که معمولا در دوربین‌های کوچک استفاده می‌شوند، ایجاد اعوجاج در نماهای نزدیک موضوعی مهم می‌باشد. تغییرات ایجاد شده توسط لنز مانند انحنای گوشه‌ها به درون و برآمدگی میانی تصویر از مشکلات معمول می‌باشند. اگر تغییر شکلی در عکسهای ماکرو دوربینتان دیدید نشانه وجود نقص در دوربینتان نیست، بلکه به معنی این است که این لنز برای عکاسی ماکرو طراحی نشده است. برای پنهان کردن مشکل از خط‌های واضح صاف افقی و عمودی در ترکیب بندی عکستان پرهیز نمایید و یا از تغییر شکلهای نرم افزاری برای تصحیح عکس استفاده نمایید. عکاسی ماکرو و نماهای بسیار نزدیک معمولا باعث تغییر شکلهای پرسپکتیو شبیه لنزهای واید می‌شود. استفاده از این خاصیت برای ایجاد حالات خاص در عکس ترفند خوبی است.
قطعات کوچک مقوای سفید و یک آینه برای روشن کردن سوژه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. دوربین با استفاده از سه پایه ثابت شده است.

همانطور که می‌دانید عمق

نورپردازی <\/h2>

عکاسی ماکرو

چالش دوم درعکاسی ماکرو برای عکاس ایجاد نورپردازی مناسب برای سوژه است. این کار بخصوص هنگامی که دوربین به سوژه بسیار نزدیک باشد خیلی مشکل است. معمولا از فلاش نمی توان بطور موثری استفاده کرد، چون یا باعث تغییر رنگ عکس می‌شود و یا به احتمال زیاد باعث زیاد شدن بیش از حد نور بخاطر نزدیکی زیاد به سوژه می‌شود. در چنین حالاتی بهترین کار این است که فلاش را خاموش کرده و زحمت تهیه منبع نور مناسبی را بخود بدهید!
در هوای آزاد از نور خورشید و چند تکه آینه کوچک به عنوان منعکس کننده می توان برای حذف سایه‌های ناخواسته استفاده نمود. در محل سربسته نیز می توان با استفاده از لامپهای معمولی و بازتابنده‌های ساده به نتایج خوبی رسید. توجه کافی داشته باشید که ممکن است بخاطر حذف زردی نورهای تنگستن مجبور باشید تصحیح رنگ و تراز سفیدی مناسبی را در تصویر ایجاد نمایید. اگر آینه در دسترس نباشد یک تکه مقوای سفید نیز خوب است و نور را بطور مات بر روی سوژه بازمی‌تاباند. راه دیگر این است که یک مقوا را با فویل‌های آلومینیومی بپوشانید تا بازتابندگی آن را بالاتر ببرید. اگر لازم بود می‌توان برای توزیع یکنواخت‌تر نور روی سوژه از بازتابنده های بیشتری استفاده نمود.
این گل با استفاده از نور طبیعی روشن شده است. با مقواهای سفید نور پخش شده و سایه‌های تند حذف می شود. اگردوربین شما لنز زوم دارد شما مجبور نیستید دوربین را زیاد به سوژه نزدیک نمایید . این امکان بخصوص در زمانی که امکان نورپردازی درست تصویر وجود ندارد بسیار مفید است و زوم اپتیکال به شما اجازه می دهد تا دوربین را عقب ببرید و سوژه را براحتی نور پردازی نمایید و هنوز هم یک عکس تمام کادر داشته باشید. هنگامی که از زوم برای نزدیک کردن عکس استفاده می کنید استفاده از سه پایه و یا هر وسیله دیگر برای حذف لرزشهای دست یادتان نرود. دوربین دیجیتال یکی از بهترین راههای گرفتن عکسهای ماکرو است. بعضی دوربین ها می توانند در حد یکی دو سانتیمتر به سوزه نزدیک شوند. دیده شدن بلافاصله نتیجه کار در دوربین های دیجیتال امکان تصحیح اشتباهات احتمالی را ایجاد می نماید. باز هم بدانید، تجربه بهترین راهنما است، پس دوربین‌ها بدست، پیش بسوی استفاده از تمام تواناییهای ابزاری که در دست دارید!


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط Farshad Baradaran 88/11/5:: 2:45 عصر     |     () نظر

مطلبی کوتاه درباره عکاسی چهره (پرتره)

برای خیلی از دوستان و خودم در مورد عکاسی پرتره سئوال پیش میآید که چگونه پرتره بگیریم؟ چه پرتره ای خوب است؟ بغیر از پرتره های فامیلی و خصوصی هدف از پرتره چیست؟ قواعد آن بر چه اساسیست؟

 

بدنبال مطالب و منابعی میگردم و هر از گاهی نقل قولهائی را اینجا خواهم گذاشت. این وبلاگ خصوصی نیست بنام شخص خاصی هم نیست هدف از ایجاد آن گردآوری مطالبی درباره وجه مشترکمان (عکس) است و یک کار خیر، شاید بروز نمودن آن باعث تلاش بیشتر و پیشرفت خودم شود ولی نمیخواهم سری کتابها و مقالاتی که در دسترس دارم و داریم خصوصی بماند ، بنظرم نشر و بسط علم بهترین کار دنیا و زکات زندگی است.

 

عکاسی پرتره یکی از شاخه های این رشته است و درضمن خود به سبکهای مختلف منشعب میگردد هرچند اطلاعات زیادی ندارم ولی میدانم نور و کادربندی مهمترین عامل یک پرتره موفق است. اینکه پرتره برای چه مصارفی تهیه میشود (تبلیغاتی،سینمائی،خبری/سیاسی،مجالس و مهمانی و عروسی،هنرهای تجسمی ، مفهومی، اجتماعی، محیطی و ...)نیز خیلی بر محصول نهائی تاثیرگذار است.

 

هر کس که دوربینی دارد حداقل دلخوشیش گرفتن چند عکس از آدمهای اطراف، دوستان، نزدیکان و مجموعه ای از کارهای اجتماعی است. تقریبا همه کنجکاوند بدانند چه پرتره ای زیباتر خواهد شد و قواعد آن چیست؟ به یک پاراگراف مفید دراینباره برخوردم که آقای رحیم دانائی در کتاب آموزش نوین عکاسی خود ذکر کرده بودند، در آینده اگر مطلب مفیدی پیدا کردم باز هم در اینجا خواهم آورد.

 

"

عکس را پر کنید

رابرت کاپا، عکاس معروفی که جانش را در راه کار خود گذاشت،جمله معروفی دارد که می گوید: اگر عکس شما چیز جالبی از آب در نیامده است، علت این است که به سوژه نزدیک نشده اید. این یکی از بهترین توصیه ها جهت برداشتن عکس بهتر است.اگر بنا به دلایلی نمیتوانید به سوژه نزدیک شوید، از یک لنز تله جهت این کار استفاده کنید. در بعضی از حالات مثل عکاسی پرتره با گرفتن عکس بصورت عمودی میتوانید تمام عکس را از سوژه پرکنید و یا پس از چاپ عکس قسمتهای خالی را ببرید.

 

در عکاسی از سوژه های انسانی با کادربندی منظره، مواجه با مقدار زیادی فضای خالی در عکس هستیم جهت عکاسی از این سوژه ها از کادربندی پرتره استفاده کنید. به این وسیله کل عکس پر خواهد شد و فضای اضافی در آن بوجود نخواهد آمد.

   

 

پیام عکس را واضح بیان کنید

در عکسهائی که از یک منطقه وسیع و با لنز واید گرفته می شوند، ممکن است نقاطی از عکس دارای تصویر تار باشند و در اطراف یا کنار سوژه قرار گرفته باشند. وجود چنین نقاط که به فلو معروف هستند، چیزهائی اضافه در عکس میباشند و جهت واضح و روشن بیان کردن عکس میتوان با تغییر محل سوژه و یا دوربین، عکس را بدون آنها انداخت.

 

کادربندی های تکراری

از کادربندی های تکراری، مثل سلسله های کوه که در پشت سر هم واقع شده اند، باید خودداری کرد، چرا که تصاویری خسته کننده خواهند بود. به علاوه سعی کنید که کادربندی سوژه را در پائین عکس انجام دهید تا عکس شما دارای عمق بیشتری باشد.

 

کادربندی سوژه های انسانی

در عکاسی از یک شخص، نباید کنار عکس، جاهائی از بدن او را که دارای بند هستند قطع کنند. این نقاط عبارتند از گردن،آرنج،کمر،زانو و قوزک پا. این مسئله نکته ای در مورد زیبا شناسی است و همیشه سعی کنید که محل قطع کردن را در پائین و یا بالای این بندها انجام دهید.

 

قرار گرفتن زانوهای افراد در کنار لبه عکس، یکی از دلایل خوب نشدن این عکس است.

 

 

به علاوه در عکاسی از موضوعات انسانی، هدف از به تصویر کشیدن شخص تا حدی نشان دادن شخصیت او در عکس است، بنابراین در پس زمینه سوژه نباید عناصر شلوغ و گمراه کننده ای وجود داشته باشند که نظر چشم را بخود جلب کنند. چیزی که در این میان مهم است، نشان دادن حالت و تا حدی عواطف دورنی سوژه در تصویر است."

 

و قسمتی از کتاب عکاسی از تاریخ تا تکنیک ترجمه و تالیف آقای فرهاد گشایش:

 

" عکاسی از چهره

یک عکس چهره (پرتره) خوب، ارزشی بیش از ثبت چهره ظاهری شخص دارد. عکس چهره اگر خوب و حساب شده گرفته شود،می تواند احساس و عواطف شخص را نشان دهد،حالت روحی وی را آشکار سازد و یا اطلاعات خاصی از وی را بیان کند.حالت قرارگیری شخص در برابر دوربین یا محیطی که شخص در آن قرار گرفته، شاید اساسی نباشد، اما اطلاعات مهمی را درباره کار فرد و شخصیت وی ارائه می دهد.

در عکاسی چهره، باید فرد یا موضوع عکس در حالت راحتی قرار بگیرد تا بدین ترتیب عکس طبیعی تر جلوه کند. گاه نیاز است که چندین عکس گرفته شود تا سرانجام عکس مطلوب بدست آید. در نورپردازی چهره اگر از نور پراکنده استفاده شود، عکسبرداری آسانتر خواهد شد. زیرا در این صورت نیاز به تغییر زیادی در نحوه قرارگیری دوربین یا موضوع وجود ندارد. نورپردازی از جوانب موضوع، جلوه ای سه بعدی به تصویر می دهد. هر چقدر نور جانبی ، که نور اصلی است، شدیدتر باشد، بافت و جزئیات چهره برجسته تر میشود وتاثیر بیشتری بر چین و چروکهای صورت خواهد داشت.استفاده از این نورپردازی بستگی به هدف و منظور عکاس خواهد داشت زیرا برخی از افراد مایل نیستند چهره پر چروکشان در عکس ظاهر شود! برای نرم تر شدن سایه ها و از بین رفتن بافت صورت در تصویر باید از نور پراکنده استفاده کرد و یا نور را از روبرو به چهره تاباند.

 

انتخاب دقیق و محیط و عناصر پیرامون فرد، تاثیر زیادی در قدرت بیانی عکس دارد زیرا بیننده، تصویر چهره را در ارتباط با عناصر پیرامونی آن مورد قضاوت قرار میدهد. در مجموع میتوان عکاسی از چهره یا اشخاص را به سه دسته عمده تقسیم کرد:

 

تک چهره رسمی:

در این عکسها (همچون عکسهای پرسنلی)، حالت شخص، نور و زمینه عکس را عکاس تعیین میکند و همه چیز بطور کامل تحت کنترل و در اختیار عکاس است.

 

تک چهره غیر رسمی:

در این نوع عکاسی، حالت شخص، اشیا پیرامونی و لباسها به گونه ای انتخاب و تنظیم میشوند که حاصل یک عکس طبیعی و عادی باشد.

 

تک چهره غافلگیرانه:

در این حالت، عکاس طوری عمل میکند که شخص مورد نظر منوجه وی نشود. لذا در این عکسها حالت شخص کاملا طبیعی است و متوجه عکاس و دوربین نیست. برای گرفتن چنین عکسهائی باید دوربین همیشه در حالتی تنظیم مناسب شود و آماده باشد تا عکاس خیلی سریع و بی آنکه جلب توجه کند، عکسبرداری کند.معمولا استفاده از سرعتهای بالای شاتر مفید است چون در صورت تکان خوردن شخص، عکس خراب نخواهد شد. استفاده از فیلم های با حساسیت بالا مثلا ایزوی 400 توصیه میشود.(در دوربینهای دیجیتال هم بسته به عملکرد و نوع دوربین) ارتفاع دوربین به هنگام عکاسی از اشخاص باید در ارتفاع بینی شخص باشد.

 

اگر قرار است عکس تمام قد باشد، باید دوربین در ارتفاع بالای سینه شخص قرار گیرد.در عکاسی از اشخاص، چون مرکز توجه چهره شخص است، معمولا سعی می شود که زمینه عکس ساده باشد تا از انحراف بیننده جلوگیری شود. نگاه مستقیم شخص سبب جلب توجه بیننده عکس میشود. اگر چشمان موضوع از وضوح کامل برخوردار باشد، هرچند بقیه قسمتهای تصویر کمی خارج از تنظیم باشند،تمام عکس واضح بنظر خواهد رسید. در کادربندی عکس نیز باید توجه داشت که وسط آرنج یا سر زانو در حاشیه پائین عکس قرار نگیرد، زیرا در این صورت، بنظر میرسد که دست یا پا بریده شده اند. در هر صورت نباید حاشیه عکس با مفاصل دست و پا تلاقی کند. بهتر است کادربندی به گونه ای باشد که حاشیه عکس یا در زیر یا در بالای مفاصل قرار گیرد.

در عکاسی از اشخاص در آتلیه، بدلیل امکان نورپردازی دقیق، میتوان عکسهای مطلوبی تهیه کرد. در این حالت دوربین بروی سه پایه و در برابر موضوع قرار میگیرد. لامپ اصلی در یک سمت موضوع و از روبرو میتابد و لامپ پر کننده در سمت مخالف آن از روبرو. لامپ کوچکی نیز موهای موضوع را روشن میسازد. برای روشن بودن زمینه عکس از یک لامپ پس زمینه استفده میشود. فاصله دوربین تا موضوع نیز مطابق با لنز متفاوت است. اگر لنز نرمال باشد، این فاصله حدودا بین 8/1 تا 4/2 متر خواهد بود. "


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط Farshad Baradaran 88/10/11:: 11:0 صبح     |     () نظر

کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط Farshad Baradaran 88/10/10:: 2:21 عصر     |     () نظر


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط Farshad Baradaran 88/10/10:: 2:17 عصر     |     () نظر
<      1   2   3      >